روز از پی روز می‌گذرد و روزگار سپری می‌شود.
از خودم می‌پرسم تو در این روزهای رفته چه اندوخته‌ای؟

اصلا سال 1399 قبل از آنکه برای روزهای نیامده نقشه‌های دست‌نیافتنی بکشی و معمار بناهای نساختنی باشی، چطور 365 روز رفته سال قبلت را محاسبه می‌کنی؟
در این 365 روز رفته چه اندوختی؟

365 کتاب تازه؟
365 تجربه ثبت شده و قابل بررسی؟
365 ایده؟
365 شعر تازه؟
365 یادداشت جدید؟
365 روز تمرین یک مهارت؟
365 ساعت یادگیری؟
365 روز جنگ برای هدف؟
365 قدم کوچک برای تحقق رویایی بزرگ؟
365 روز عاشقانه؟
365 روز خردورزانه؟
365 کار سخاوتمندانه؟
365 حرکت ورزشی؟
365 خاطره جدید و ثبت شده؟
365 صفحه یک رمان؟

یا نه
فقط 365 بهانه برای طفره و توجیه؟

از این روزهای رایگان زندگی چه بهره‌ای می‌بری؟ روزهای خوب خدا در چنته حسابگری‌های تو سوخت می‌شوند یا مشمول ارزش افزوده‌. تو دنیا را قیمتی‌تر می‌کنی یا فاسدتر؟

سال و حالت را خودت بساز. باقی‌اش را دنیا برای تو می‌سازد.