هر آنچه به زبان می آورم و هر کاری که می کنم، سبب تغییر در کسی یا چیزی می شود.
گیتا بلین

✍️بهار اخوت

این جمله ی گیتا بلین شاید در نگاه اول ساده به‌نظر برسد. انگار یک عبارت تکراری است که بارها و بارها شنیده ایم، اما هر چه در جمله بیشتر تأمل کنیم و برای تحلیل آن بیشتر به دنبال مصداق بگردیم، بیشتر به ارزشِ محتوایی آن پی می‌بریم.

در عمقِ وجود اکثر ما یک تمایل به کتمان وجود دارد. یک سرباز زدن از مسئولیت و میل به بهانه تراشی، حال آنکه همزمان پر از گلایه و زخم از دیگرانیم.

در طول زندگی بسته به حال و روزمان بارها و بارها به دلایل مختلف زخم های وجودمان سرباز کردند و خاطراتِ تلخ و گس شیره ی زهرآلودشان را به جانمان ریختند. خاطرات بدی که مرورشان اوضاع و شرایط بد ما را به مراتب بدتر کردند و ما را بجای حل مسأله به سمت فرافکنی و بی مسئولیتی سوق دادند.

اما چند بار به خاطرات بد و زخمهایی که در جان و روح دیگران جا گذاشتیم برگشتیم؟ چند نفر در دنیا، حالِ بدشان با مرور زخم ها و التهاب‌هایی که ما خواسته یا ناخواسته با زخم زبان، کنایه، قضاوت و سخن نسنجیده به جان و روحشان زده ایم بدتر می شود؟

چه بسا یک جمله، یک نگاهِ خشم آلود و تحقیر آمیز، یک سخنِ نیش دار که تا سالها در جان و روح دیگران مانده و آنها را به تکرار آزرده.

آیا کوچکترین افکار و رفتار ما در تکامل یا عقب ماندگی اطراف و اطرافیانمان قابل نادیده گرفتن است؟

شما می‌توانید با امید به زندگی یا پراکندنِ یأس و ناامیدی به انسان ها دلایلی برای ادامه بقا یا تمایل به مرگ دهید، در لایه های عمیق تر، کلید مرگ و زندگی، زجر و لذت دیگران به دست شماست.

تنها راهِ نجات از این گردونه آگاهی است. آگاهی از چیزهایی که به زبان می آوریم، آگاهی از میزان بینش و سوادِ کلامیِ گوینده.

آگاهی نسبت به خود و دیگران، ما را یاری می‌کند تا کلامی سنجیده تر به زبان بیاوریم و بجای احساس خشم به افرادِ ناآگاه احساسِ ترحم کنیم.

آگاهی با مطالعه، نوشتار درمانی، مراقبه و ساعاتی تفکر در روز حاصل می شود. آگاهی همچنین با فکر کردن پیش از سخن گفتن، اهمیت ندادن به احساسات سطحی و واکنش‌های ناشی از آن محقق می شود.

اگر چراغ آگاهی و خرد را در دل و جانمان روشن کنیم، به مراتب زندگی شادتر و موفقیت‌تری خواهیم داشت. ارتباط اجتماعی سالم‌تر و دوستانه‌های عمیق‌تری ما را احاطه خواهد کرد.